Natura nie znosi próżni

“Uwierzcie a będzie wam dane!” W tej właśnie kolejności. Czyli najpierw uwaga w stronę tego, czego się pragnie, a dopiero potem jest nam to dane.

Komu dane, temu dane. Wielu z nas nie jest w stanie puścić tego, co widzi wokół, bo przecież to jest takie realne, takie namacalne. A poza tym całe to gadanie o zaprzestaniu negatywnego myślenia jest bez sensu. Każdy głupi wie, że to jest niemożliwe.

Zakazy nic nie dają. Kiedy Ci powiem: “Nie myśl o różowym słoniu!” to zgadnij, o czym natychmiast pomyślisz. Oczywiście, że o różowym słoniu. A więc polecenie, żeby nie myśleć negatywnie można zwyczajnie między bajki włożyć. Czyli, że co? Tego się nie da obejść?

Do wszelkich zakazów powinny być dołączone aneksy, które skierują umysł w stronę jakiegoś zajęcia odwracającego jego uwagę. Po co? Żeby przestał myśleć o tym, co się mu zakazuje. Zwyczajne polecenie, żeby nie myśleć o czymś jest dla umysłu niewykonalne. Umysł jest energią, która zanim coś ewentualnie odrzuci – najpierw bierze to w swoje “dłonie”. Pisałam o tym nieraz i wyjaśniałam to zjawisko choćby w kontekście działania negatwynych afirmacji, które OCZYWIŚCIE, ŻE DZIAŁAJĄ!

Całe to tłumaczenie, że umysł nie widzi słówka “nie”, podczas gdy on widzi WSZYSTKO, należy wyjaśnać według zupełnie innych założeń. Sekret tych niedziałających afirmacji nie leży w ogóle tam, gdzie nam wszyscy tłumaczą. W razie wątpliwości odsyłam do fimiku na Youtube pt.: “Gdzie leży problem nedatywnych afirmacji?’, lub do książki “Karma Twój klucz do sukcesu”, w której przez dwa rozdziały wyjaśniam anatomię i działanie umysłu z punktu widzenia Wed a nie zachodnich obserwacji. Interpretacje pewnych zjawisk nie tylko, że wedłu Wed są inne, to również prowadzą krótszą drogą do korzystnych rozwiązań.

Po pierwsze, i najważniejsze, umysł dlatego jeszcze bardziej skupia się na rzekomo negowanym obiekcie ponieważ jego energia dotyka wszystkiego, o czym myślimy. Nawet jeśli mamy to zaraz odstawić na półkę. Energia mentalna jest po prostu w osobistym kontakcie z nazywanym obiektem i niech już to będzie raz na zawsze powiedziane – UMYSŁ WIDZI JAK NAJBARDZIEJ KAŻDE SŁOWO!

Zabieranie się do rozwiązań według złych założeń jest więc metodą działająca tylko do momentu, w którym kilka danych się zgadza. Kiedy tory zaczynają biec w inną stronę potrzebujemy jednak modelu, który od poczatku mówił, że nie o to w tym chodzi.

Po drugie – umysł po usłyszeniu negacji lub zakazu może wziąć się za wykonanie innego polecenia, o ile mu je mocno skonkretyzujemy i do niego zachęcimy. Nie mając pojęcia o dwóch zupełnie , a nawet trzech rodzajach energii umysłu myślimy prosto – “tak mu nakaże i tak zrobi”.

Tymczasem energia inteligencji musi jeszcze owo podanie przemyśleć, zweryfikować i poddać analizie według specjalnego grafika. I proszę mi tu nie pisać, że afirmacje właśnie obchodzą szerokim łukiem naszą świadomość, że to jest zadanie dla podświadomości.

Nic z tych rzeczy – wszystko, absolutnie wszystko zatwierdza nasza część energii mentalnej zwana buddhi, która zwyczajnie może być źle poinformowana, nafaszerowana złą wiedzą  i zwyczajnie się na coś nie zgodzi, choć sprawa wydawałaby się jest dla nas korzystna. Ona po prostu zawsze wdraża swój  proces śledczy, w którym się dopytuje dlaczego mamy od teraz coś mieć lub robić inaczej. Jej pracę zawsze odczujemy jako wewnętrzną batalię, której skutkiem jest przemieszczenie wojsk na linii frontu, ale umysł jako energia ćitta będzie starał się zachować wszystko po staremu. On po prostu działa na zasadzie “podtrzymywania” tego, co już jest prawdą od zawsze. Może prawdą niezbyt korzystną, ale jednak naszą.

Zanim więc umysł, czyli to, co zwiemy na Zachodzie “podświadomością”, przytaknie nowym wytycznym i postara się o działanie według nowego planu – musi najpierw dostać od inteligencji mocny i przekonujący impuls, który wyrwie go siłą z zastanego programu. Czyli na polskie – umysł musi dostać pomysł na zajęcie się czymś, co go zadowoli, co sprawi mu przyjemność.

Przykładowo sprawa treningów nigdy nie jest czymś przyjemnym dla większości osób, więc mówienie do podświadomości, że ma nas z chęcią zaprowadzać do siłowni jest dla niej zwyczajnym oszustwem. Ćwiczenie siły woli na dłuższą metę, wbrew opierającemu się umysłowi, nie działa. Za to działa z całą pewnością ustalenie listy korzyści, której on się będzie wewnętrznie przyglądał, a które to korzyści, wartości i cele zadziałają jedynie na tych, którzy naprawdę przemogą się do działania w gunie wyższej niż tamas.

Tamas ma w nosie korzyści ze schudnięcia, skoro czekolada tak się do niego teraz słodko uśmiecha. Za to radźas chętnie przystanie na większy wysiłek, jesli za rogiem, choćby tym odległym o 5 miesięcy jest widoczna korzyść w postaci wejścia w ulubione ale już porzucone jeansy, albo zauroczenie swoim imigem followersów na instagramie.

Umysł jest też gotów na wyższe poświęcenie i większe wysiłki o ile inteligencja, a więc energia wyższa od tej, zwanej “umysłem” i następnie fałszywe ego, energia jeszcze wyższa, dająca nam coraz wyższą lub niższą tożsamość – przekonają nas do swoich korzyści. Do takich korzyści, które przebiją ból wkładany w wysiłek prowadzący do wyznacznego sobie sukcesu.  Cała sprawa ze zmianą działania na lepsze nie zasadza się więc na tym, żeby powiedzieć umysłowi  “Nie myśl negatywnie!” ale żeby pokazać mu i zauroczyć czymś dużo lepszym, przyjemniejszym i zdecydowanie słodszym, niż wysiłek, który do tych zmian doprowadzi.

Samo polecenie “nie rób czegoś tam!” jest zupełnie pozbawione mocy, dopóki sami siebie nie przekonamy, że czegoś nie warto robić.

Jak tu wytłumaczyć umysłowi, że jest coś lepszego od zajmowania się negatywnymi myślami? Zabraniając mu? Jak go przekonać, żeby przestał narzekać i przyglądać się chorobie czy jakiemuś innemu nieszczęściu? Każąc mu? Mowy nie ma. Wydając mu taką instrukcję możemy się liczyć z tysiącami różowych słoni, które od tej pory będą z głośnym tupotem defilować w naszej głowie, przypominając nam, że mamy o nich zapomnieć.

Umysł jest tak skonstruowany, że najpierw i przede wszystkim usuwa przeszkody i wątpliwości, a dopiero potem rusza z impetem. Jeśli każesz mu wyjść z domu to najpierw sprawdzi, czy nie wyrżniesz w ścianę, nie potoczysz się pod nadjeżdżający tramwaj, a przy krojeniu przypilnuje, żebyś nie skroił/a swoich paluszków do sałatki pomidorowej. On już tak ma, że najpierw cię chroni, a więc niejako w mechanizmie ma wmontowane wyłapywanie przeszkód, czyli problemów. Do czegoś co działa, jest piękne, komfortowe i super przystosowuje się migiem. Uznaje, że nie ma tu nic do roboty poza cieszeniem się i po chwili przestaje to widzieć. Połóż na podłodze piękny dywan i przez  całe 5 minut umysł będzie się nim zachwycał, by już przy każdym kolejnym razie rzucał na niego swoją pięciosekundową uwagę. Ani sekundy więcej. Chyba że…pojawi się plama. Plama, czyli problem, który być może stanowi 0,000001% całej powierzchni dywanu, ale w umyśle te proporcje ulegają magicznemu odwróceniu i zajmują tam niemal całą przestrzeń. “Jaka straszna plama! czym ja to usunę! To będzie kosztować! Dopiero co kupiony dywan!”

Na powyższym przykładzie udowodniłam jasno, że ja w takie typowe pozytywne magiczne myślenie nie wierzę. Jest to zjawisko niemożliwe z punktu widzenia umysłu, ponieważ on chcąc nas chronić musi dostrzegać problemy. Jest jednak małe ale. Umysł potrafi o nas zadbać z zupełnie innego poziomu.

O poziomach świadomości już nieraz mówiłam i znowu to zaznaczę – jak coś Jerzy widzi zależy od tego jak Jerzy leży. Jeśli jesteśmy na niskim stopniu świadomości to rzeczywiście umysł postrzega świat z bardzo niskiego poziomu, niemalże spod stołu. Tam jest się czego bać. A już trudno mu uwierzyć, że może tak sobie zawierzyć w ciemno, bo ktoś nad nami czuwa. Z punktu widzenia ciała i jego ochrony raczej nie mamy szans na przeskoczenie na poziom magii, z którego można “uwierzyć i będzie nam dane”. Przecież jak człowiek nie przypilnuje, nie sprawdzi to tylko same nieszczęścia. Tak myśli nieprzygotowany umysł. Na poziomie strachu. Znając sposób jego działania na tym poziomie nie możemy mu wydać zakazu “nie myśl o chorobie to będziesz zdrowy!” Jego trzeba czymś zająć. Koniecznie i natychmiast! Natychmiast tzn. zaraz i na długo. Natura nie znosi próżni. A już na pewno nie ma próżni w umyśle. A że on przerabia wszystko z prędkością umysłu, więc dajmy mu w ręce jak najszybciej nową zabawkę, którą może się długo bawić. Skoro dotąd skupiał się na problemie i go tym samym wzmacniał to teraz niech dziurę po narzekaniu i widzeniu nieszczęścia zajmie mu …dziękowanie. Dlaczego dziękowanie? Bo jest odwrotnością narzekania. Dziękowanie odwraca uwagę na drugą stronę problemu. Czyli na rozwiązanie, na transformację. Dziękowanie, poczucie wdzięczności zwyczajnie zmienia cały układ odniesienia i podnosi nas do pułapu, z którego umysł widzi cuda, a nie tylko ściany i przeszkody.

Kiedy następnym razem wdepniesz w problem nie skupiaj się na nim jako takim tylko dziękuj za niego i zmień układ odniesienia. Wielkich wynalazków dokonywali i dokonują ludzie, którzy zamiast na krytyce skupiają się na przekształceniu problemu w coś sensownego.

Pewien człowiek postanowił wykorzystać ogromne ilości trocin, których tartaki nie potrafiły zutylizować. Po podpisaniu kontraktu z tartakami  sprasował pozyskany całkowicie za darmo budulec odpowiednim klejem i stworzył produkt zwany płytą wiórową. To jeden z przykładów zmiany układu odniesienia i dziękowania za “problem” zamiast tylko jego postrzegania. Tego pana los wynagrodził milionami, ale wciąż każdy z nas może jednakowo konstruktywnie i dziękczynnie ustawić umysł. Tak jak ów pan z poniższej historii, który po tym jak ptak narobił mu na jego nowy garnitur spojrzał w niebo i zawołał: “Dzięki Ci Boże!”

“Za co dziękujesz?” – spytał go kolega – “Za obsraną marynarkę?”

“Nie, za to, że słonie nie potrafię latać”.