Kategoria: Karma

Możesz nie wierzyć w prawo karmy, czyli w prawo działania przyczyny i skutku. Dla poparcia swojej racjonalnej postawy walnij się młotkiem w palec i zobacz, jak chronią cię twoje przekonania. Możesz też nie wierzyć w prawo grawitacji i skakać z wieżowców, albo nie wierzyć, że ogień parzy i wsadzać w niego ręce.
Prawo karmy nie jest zabobonem, a czysto naukowym wytłumaczeniem, dlaczego kończąc studia medyczne możesz zostać lekarzem. Zgadnij dlaczego?
Niektórzy twierdzą, że przychodzimy na świat jako czysta karta. Czyżby? W takim razie czymże są geny, jeśli nie dyskiem z zapisanymi informacjami? Nie rodzimy się jako przezroczysta, bezosobowa energia, pozbawiona formy, ale jako konkretna osoba z całym zestawem subtelnych, kwantowych zapisów, które już na starcie dają nam niepowtarzalny wygląd i okoliczności towarzyszące.
I nie mów, że DNA to po prostu informacja odziedziczona po przodkach. No, ja bardzo przepraszam, ale z jakiej racji mam mieć krzywe nogi i cukrzycę po prababci? Za jakie grzechy, ja się pytam? Czy przypadkiem wiara w DNA nie jest ukrytym fatalizmem?
Tymczasem prawo karmy wyjaśnia bardzo dokładnie, dlaczego rodzimy się właśnie w takiej a nie innej konfiguracji rodzinnej – ponieważ zestaw naszych informacji pasuje idealnie do danego układu.
Możesz się wprawdzie upierać, że wszelkie twoje dane osobowe zaczynają się spisywać od dnia „0”, dlatego wydarzenia życiowe spadają na ciebie znikąd. Ewentualnie winni są twoi rodzice, dziadek i środowisko. Ty jesteś ofiarą wszelkich zewnętrznych programów. Takie podejście bynajmniej nie jest dzisiaj uważane za fatalistyczne. To myślenie jest trendy.
Podobno część naszego mózgu i część DNA są niepotrzebne. Czyżby natura tak marnowała przestrzeń? A może to my nie potrafimy odczytać wszystkich ukrytych w nich informacji? Nie wszystko, co jest w nich zapisane dotyczy naszej fizjologii, dlatego nie wszystko jest w nich zapisane w jednym języku. Ponadto zgromadzone przez nas dane są przechowywane na bardzo wielu nośnikach i dyskach, które niekoniecznie znajdują się w naszym ciele.
Oczywiście, masz prawo wierzyć, że życie istnieje tylko w tym małym, może 60 – letnim, wycinku czasowym, tak jak masz prawo wierzyć, że woda bierze się…eee… z kranu?